دبستان شهید منبری روستای کلل دشتی
اون قدیما یه مدرسه بود بایه کوله باری صفا و صمیمیت
کلاسای قدیمی با درب و پنجره ای بدون شیشه که همیشه زمستونا کارتون به دست درب هارو میپوشوندیم
علاالدین داشتیم نیمکت های چوبی
کلاسای شلوغ
یه درخت کُور بود که تابستونا سایه نشینش میشدیم
بهترین روزامون دیدن ماشین تغذیه ای بود
بدترینش هم بیرون کشیدنمون از صف صبحگاه
سال و ماه رو شمارش میزدیم برا رسیدن دهه ی فجر مسابقات فوتبالش
امتحانات میان ترم رو میدادیم به امید رفتن به اردو
چقد خش بی مدرسه ی ولات
گذششششت تا رسیدیم به نسل جدید
مدرسه ای جدید با اتاقای شیک
معلمای جدید
آموزش جدید
پایدار باشن انشالله